Ik eet poëzie,
Terwijl ik ‘s nachts de woenstijnen met mijn telefoon doorsteek,
Noodzakelijke voeding,
Terwijl,
Politici overtuigen zonder grip,
Bombardementen vallen zonder genade
Consumeer ik poëzie.
Ik ervaar het proces dat de schrijver doormaakte,
Ik proef elke woord nauwkeurig,
Het geluid van de pen horend,
Terwijl de klok tikt,
Ben ik in een nieuwe dimensie beland.
“Ben je wel veilig?” hoor ik het stem van de dichter tegen mij roepen.
“Weet je zeker dat je niet naar de actualiteit en de propaganda terug wilt”
Ik verzeker de dichter dat ik in het woord mijn nieuwe thuis gevonden heb.
De vrijheid nemend om te dromen,
Oh dromen!
Wat had ik zonder dromen kunnen zijn?
Het woord consumerend vergeet ik het maakbare,
Het woord consumerend vergeet het ik rendembele,
Poëzie is nu meer dan ooit nodig,
Terwijl bestuurders liegen en de geestelijken ontsporen,
Heeft de mens het geluid van de pen nodig.
En dit is de vonk.
In deze bijna harde wereld,
Blijf poëzie consumeren!
Wees geen slaaf van maatstaven en cijfers.
Kiza Magendane 